'...মা...'

ভোকত থাকি তুমি
বকাসুৰৰ সাধু কোৱা দিনত 
মই নাজানিছিলো, 
কিমান ভোকত থাকি 
টোপনি যাব নোৱাৰে ৰাতি...
তাঁতৰ পাতত 
চকুপানীৰ ফুলবোৰ 
আঁৰি দিলে
কিয় বিহুৱান হৈ পৰে ?
উঘা লোৱা আঙুলীৰ ঢৌ বোৰ
চুই থাকিও
সুধিবলৈ নহ'ল কথা
কেতিয়া শুৱা...
কেতিয়া উঠা...
'মা' নামৰ নামটোত কিমান যোগ্যতা ?
সীতা... দ্ৰৌপদী...
কুন্তী... গান্ধাৰী...
কুন্তীৰ কথা কোৱা মাজনিশা
নজনাকৈয়ে গালখন
শুকান কৰি দিছিলো তোমাৰ...
আকাশৰ তৰা হোৱা সপোনবোৰ
পূৰ কিয় সোনকালেই হ'ল ?
মই নুবুজাকৈয়ে
বুজিব নুখুজাকৈয়ে...