চকুপানীতো নোলোৱা নহয়, শুকাই গৈছে ...

ডবাকোবোৱা সময়বোৰ আগুৱাই গৈছে,
মোজা নিপিন্ধা, জুই নেদেখা ভৰিবোৰ হৈছে শিল
মই ধূপৰ ধোঁৱা হৈ বিচাৰি ফুৰিছো গল্পৰ মেহফিল
নিজানৰ দুখনি হাত দুটা বাটেদি গৈ আছে, গৈ আছে৷

শীতৰ ৰাতিবোৰে আইৰ শৰীৰৰ বিষ আনিছে
আৰু পিতাইৰ ডাঙৰী কঢ়িওৱা খোজবোৰৰ অমিল৷
দূৰৰ পথাৰত হালধীয়া সপোনৰ জিলমিল
আধাৰাতিৰ টোপনিত যেন সৌৱা নৰাৰ পেঁপা বাজিছে৷

কলৈ যে গৈছে মন, ক'ত ক'ত যে গৈ পৰিছে!
দিনৰ শুকান ওঁঠ, ৰাতিৰ টোপনিও চিলমিল
হঠাৎ সাৰপাই উঠি বহো৷ চিন্তাৰ জীৱন্ত মিছিল
এই যেন চিঞৰিছে, এই যেন মোকো টানি নিছে ...

মূৰ নথকা নৰাবোৰে মোৰ দৰে কান্দিছে,
চকুপানীতো নোলোৱা নহয়, শুকাই গৈছে৷

(২৭৷১১৷২০১৬)

মৌচুমীৰ কথাৰে ...

হেল্ল'___পল্লবী গোহাঁই হয়নে?___ মই মৌচুমী আকৌ।___ ঘৰতে আছোঁ। ___আছোঁ জীয়াই যেনেতেনে। তোৰ কি খবৰ? বৈভবৰ? মাইনাৰ? পিংকীৰ? ___কিমানজনী হ'ল তাই? ___জানিছিলোৱেই। কিমান দিন যে হ'ল নেদেখা। মোক চিনি পাবনে? ___নাপাই দে। ___অফিচৰ পৰা অহাই নাই। ___এনেই কৰিলো আকৌ। মোৰ ভাল বান্ধবীজনীলৈ ফোন কৰিবলৈ কাক সুধিব লাগে অ'? ___এইজনী হ'ব থ'। আমাৰ ফালে নহা হ'লি কিয়? কিবা বেয়া পালি? ___জানো দে। তই মোক বেয়া পাব নোৱাৰ'। ___লেৰেলা সাদৰ দেখোৱা নাই মাই চুইট হাৰ্ট। ___শুন তেতিয়াহলে। কথা এটা ক'বলৈহে ফোন লগালো। আজৰি আছ'নে? ___লাহে লাহে ক'বলৈ দে। ___অ' নমাই ল'। কি বনাইছ ঐ? ___বিদ্যা... মই যে কিমান ভালপাওঁ। আমি যে ৰূমত আগতে ৰান্ধিছিলো মনত আছেনে তোৰ? জলকীয়া সহৰকৈ খাই জঁপিয়াই ফোৰোঁ। ___এহ ৰহ, শুন কওঁ। তই আমাৰ ঘৰলৈ নহা তিনি বছৰ হ'ল। আৰু খবৰ খাতি নৰখাৰ দুবছৰ। দুবছৰ মোৰ কাৰণে কেইবাযুগ যেন। ঘৰতে থাকো। কেতিয়াবা টিভি চাওঁ। মেগাজিন পঢ়ো। ফেচবুক চলাওঁ। মনদ্বীপ ৰাতি দেৰিকৈ ঘৰলৈ আহে। ___নাই নাই, মদ নাখায়। ___কিয় নাজানো। এদিন সুধিছিলো। যেনেকৈ ক'লে, আৰু সুধিবলৈ সাহস নহ'ল। বাদ দে সেইবোৰ। ___মৰম? মৰম কৰে ৰাতি। হাঃহাঃ... কি পাই মোৰ দেহটো? পল, কেৱল মই তাক বিচনাত হে সুখ দিয়াৰ অধিকাৰ আছেনেকি? মইতো তাৰ পত্নী।
ঘৰত মানুহ সেই দুটাই। বিয়াৰ এবছৰ পাছলৈ ঠিকেই আছিল। যোৱা তিনিবছৰ এনেদৰেই চলি আছে। মোৰ কাৰণে তাৰ হাতত সময় নাই। ___কি কৈছ'? নাজানো নহয়। কাৰোবাক ভালপায় বুলি কোৱা নাই। জনাৰো উপায় নাই। ___শাহু কেতিয়াবা আহে। মোক মৰম কৰে। ___কাক? ___মই কিয় নকৰিম? সদায় কৰিবৰ মন যায়। মোৰ বুকুৰ ভিতৰত, মোৰ কোলাত লৈ জীৱন কটাবৰ ইচ্ছা হয়। বিনিময়ত কি পাওঁ? ভেকাহি। বহুত কষ্টত আছো জান'? ___নাই, নাইকন্দা। চকুপানী শুকাই গ'ল। আজিকালি নোলায়। তইছোন আগতে কৈছিলি, ''মৌচুমী তোৰ ঢেৰ সুখ হ'ব। ঢেৰ সুখ।'' ঢেৰ সুখ মোৰ এতিয়া। টকা পইচাই সকলো নহয় অ'। মা-দেউতাৰ কথা মতেই বিয়া হ'লো। কাক দোষ দিম ক'? ___প্ৰীতম? তাৰ কথাকে ক'বলৈ ফোন কৰিছিলো। এসপ্তাহৰ আগত ফেচবুকত পালো। সি বিয়া নাইপতা ৰে আজিলৈকে। কিয় সি তেনেকোৱা কৰিলে হা? মোক কৈছে সুখেৰে থাকিবলৈ। পাগলটো ক'ৰবাৰ। ___কি? কি কৈছ'? ___নাই, নাইকোৱা একো। কেনেকৈ কওঁ এইবোৰ। মই তাৰ ওচৰত বহুত সৰু হৈ যাম পল। নকওঁ বুলিয়ে ভাবিছোঁ। মোৰ গাততো তেতিয়া দোষ আছিল। ঘৰত নিদিও কৈছিল তালৈ। তাৰ চাকৰি নাছিল। পঢ়ি আছিল। কিন্তু তাৰ সকলো আছিল। মোক সুখী কৰিব পৰা সকলো আছিল তাৰ।
___সি ভাল বিজনেচ কৰে। অসমতে তাৰ বিজনেচৰ শাখা। ___সুধিছিলোঁ।মন নাই বুলি ক'লে। জোৰ কৰিছিলোঁ। মোক কি ক'লে জান'? ''বিয়া কৰোৱাটো ইমান সৰু কাম নহয়। অন্ততঃ তাৰ কাৰণে নহয়।'' মই সেইদিনাও কান্দিছিলো। বহুত কান্দিছিলো। ৰাতি মনদ্বীপ সেইদিনাও দেৰিকৈ আহিছিল। মোক আগৰদৰেই নাঙঠ কৰিছিল। মোৰ থু মাৰি দিবলৈ মন গৈছিল তাৰ মুখত। কাঠ হৈ পৰি ৰৈছিলোঁ। বুকুখনে কান্দি উঠিছিল। সেইদিনাৰ পৰা, আৰু দুৰ্বিসহ হৈ পৰিছে মোৰ জীৱন। বুকুখনে সদায় কান্দে। যন্ত্ৰ হৈছোঁ যন্ত্ৰ। ___পাতো। ফোন নম্বৰটো ল'লো। বেছি দেৰি নাপাতো। তাৰ সময় নাই। ___কোনে মাতিছে তোক? বৈভৱে? ___শুৱ? ___যা যা। তইতো মোৰ দৰে নহয়। তইতো কাঠ নহয়। সঁচা মৰমত সময় অপব্যয় নকৰিবি। পিছত পাতিম এদিন। আহিবিছোন আমাৰ ঘৰলৈ। ___যাম অ' যাম। মইয়ে যাম দে। ___গুড নাইট।

চাকি

গিৰিজনি ভয়ানক, বোকা পানী, খাল
চেকুঁৰা চেকুঁৰ ৰঙা, আলি কাঁইটৰ
ঠায়ে ঠায়ে জেং-জোঙ, ঠায়ে ঠায়ে গড়
অতবোৰ আন্ধাৰতো বাট আছে ভাল৷

ৰাজআলিত মানুহ, ঘৰৰ ন-চাল
জ্বলি উঠে, গাঁৱে ভূয়ে জুই মৰ্‌মৰ্৷
কুটনীতি-ৰাজনীতি, ৰজা খৰধৰ
বাট সি ঘূৰ্মুটিয়াই, ৰাগী যাৰ ভাল৷

চেতন মনৰ মানুহ, নাই কোৰ্হাল
এটি দুটি আহি আহি, সাগৰ সমান
সত্য পোহৰ অন্বেষী, হৃদয় মহান
চাকি সন্ধানী লোক নহওঁক আকাল৷

মিলন চাকিয়ে ফালে শোষণৰ জাল
প্ৰেমৰ চাকিত সমন্বয়ৰ চোতাল৷

•তেজপুৰৰ গাভৰুজনী•

আপুনি গুলাপী ভেটফুলীয়া ওঁঠ দুপাহিত ৰং নাসানিব।
সেই যে, আপুনি কচমেটিকছৰ দোকান দেখিলেই লিপষ্টিক কিনিব খোজে......
আজিৰ পৰা নিকিনিব সেইবোৰ,
ওঁঠত নাসানিব ৰং,
লুকায় সোঁফালে
চুকৰ ক'লা তিল...
আপুনি যেতিয়া হাঁহে,
অনিৰুদ্ধই সপোন দেখিব লগা নহয় ৰাতি
অগ্নিগড়ত প্রসাৰিত কৰে দুহাত
পোৱাৰ আশাত...
তেজপুৰৰ গাভৰুজনী,
আপুনি দুওঁঠত ৰং নাসানিব...
ক'লা তিলটো লুকালে
বেয়া লাগে দেখি
গনেশ ঘাটৰ আবেলি এটাক বালিৰে সাজিম
আপোনাক সোঁৱৰি উটি উটি
কণীপৰা নাৰ মাছ জাঁকক জোকাম
আপুনি উজানত অহাৰ দৰে, হাঁহি হাঁহি...
য'ত সেই হাঁহি বোৰ থাকিব,
হাঁহিবোৰত কলিয়া ভোমোৰাৰ সন্ধিয়াটোৱে চৰ্চৰণি খাব
মই বেহেলা বুলি ক'ম,
আপুনি ক'ব বাহীঁ
মই গিটাৰ বুলি ক'ম
আপুনি ক'ব
আপুনি ক'ব...
কি ক'ব আপুনি তেতিয়া ?
কওঁক না...
মায়াবীনি কলীয়া তিলৰ গৰাকীনি !
উষাই ৰঙ সানিছিল নেকি কেতিয়াবা ?
চিত্ৰলেখাই ?
সপোনবোৰ কেনভাছত বুলাওতে
ৰঙ আঁকিছিল নেকি তিলটো লুকুৱাই ?
চকুত বাৰু পৰিছিলনে আপোনাৰ?
তিলটো...?
কৃষ্ণৰ নাতিৰ...?
তিলটো আপোনাৰ বিলাসিতা,
কাৰণে অকাৰণে তিলটোৱে আপোনাক তাগিদা দিয়েনে?
আবতৰীয়া বৰষুণজাঁক বিচাৰি...
ৰঙা নীলা সেউজীয়া
কোনযোৰ পোচাকেৰে তিলটোক শুৱাব?
নাই নাই,
আজাৰবুলীয়া কাপোৰ এযোৰ ল'ব
পাৰিলে মিছন চাৰিআলিত...
ঢেকীয়াজুলিত...
কালিকা লগা তিলটো ঢাকি নথব,
বেৰঙী কৰি...
খুওব ধুনীয়া লাগে তিলটো দেখি
আপোনাৰ ওঁঠত জিলিক মিলিক কৰে সি
সপোনত দেও দি!
তেজপুৰৰ গাভৰুজনী...
[৬ জুলাই, ২০১৩]