''জোনবাইটো আৰু অলপ ওচৰত থকা হ'লে . . .''

: ''৬০০ৰ ভিতৰত ৩১৬ ।
 ঐ এনেকৈ মেট্ৰিকত কি ফালিবি হা ? নালাগে দিব পৰীক্ষা থ' । বাপেৰৰ লগত হাল বাগে যা । মাটি কেইদৰা সোনকালে শেষ হ'ব ।'' - খুড়ীয়েকে বিতুলক কয় ।

 বিতুলে আগৰবোৰ পৰীক্ষাত কেইটামান নম্বৰ পাইছিল । এইট'ৰ পৰা কি কেনা লাগিল ঠিক নাই । মেট্ৰিক পাছ কৰিবনে নাই ঘৰৰ সকলোৰে সন্দেহ । মাক-বাপেক, খুড়াক-খুড়ীয়েক, সকলোৰে এটা মাথো চিন্তা কেনেকে এইটো মেট্ৰিক পাছ কৰে । এনেই পাছ কৰি আজিকালি কি লাভ । ফাৰ্ষ্ট ডিভিজনত নগলে মিছা । মাকে কয় - ''তই কম্পিউটাৰ আনি দে ; চৰকাৰে এনেও কাৰেণ্ট দিব ।'' সি তলমুৰকৈ শুনে , তাৰপাচত স্কুললৈ দেৰি হৈছে বুলি বাকি থকা তিনিটা আওচ নোবোৱাকৈয়ে ঘৰলৈ লৰ দিয়ে । বাপেকে একো নকয়, কোৰখন আলিটোলৈ থৈ হালখন ধৰেহি । মাকে ভোৰভোৰাই ।

 পানীয়ে নামাৰিলে বিতুলহঁতৰ পুৰণা ধানে মাঘ পাইগৈ । মাঘত ন' বুলি চাউল এমুঠি দিয়ে । আকৌ তেনেকৈয়ে এবছৰ যায় । বাপেকে দেওবাৰে বজাৰলৈ কিবা কিবি নিয়ে আৰু সপ্তাহতোৰ কাৰনে বস্তু লৈ আহে । খাওঁৱৈ বেছি, পাছৰটো দেওঁবাৰলৈ দুদিন থাকোতেই সকলো শেষ হয় । পিছ খালি মানুহক কোন দোকানীয়ে বাকী দিব, থিকেইতো । দুদিন সন্ধিয়াতে ভাত নিমখে খাই সকলো বিছনাত উঠে । বিতুলে টোপনিয়াই টোপনিয়াই ঘৰত কৰিবলৈ দিয়া ইংলিছৰ প্ৰশ্ন কেইটা কৰিবলৈ লয় । শেষ চাকিটোৰ শলিতা ডালো অঙঠা হৈ নুমাইগৈ । তাৰ প্ৰশ্ন কৰা নহয় । ঘৰটো আন্ধাৰে গ্ৰাস কৰে । জোনটোৰ পোহৰবোৰ ইকৰা বেৰৰ ফাঁকেৰে সোমাই আহি মজিয়া খন পোহৰাই তুলে । কিতাপখন লৈ পোহৰ পৰা ঠাইত এবাৰ মেলি চাই সি । আখৰবোৰ নমনে । চকুপানী এটোপাল বাওঁচকুৰ পৰা ওলাই আন্ধাৰত কৰবাত হেৰাই যায় । বিতুলে ভাবে 'জোনবাইটো পৃথিৱীৰ আৰু অলপ ওচৰত থকা হ'লে . . . .।'