সময়ৰ পকনিয়া খেদি... ১

''...ফাগুনি পলাশৰ ৰঙা ৰঙ
নাজানো জোনমনিৰ কালৈ মন...''

ম'বাইলৰ প্লে বুটামটো হেচা দিলে কি গান বাজিব মোৰ ধাৰণা নাছিল । গানটো বাজি উঠিল । নিজা বুলিবলৈ অভ্যাস এটা গঢ় লৈ উঠিছে, মিউজিক প্লেয়াৰত বজা গানটোকে বহু বাৰ নবজালৈকে ভালেই নালাগে । ৰিপিট কৰি থোৱা আছে । তাৰেই ফলশ্ৰুটি । সেইদিনা ছাৰৰ ছোৱালীজনীয়ে সুধিলে- 'চন্দন দা, এইটো গান আছেনে?'
'নাই ।'
'কি, এইটো গান নাই, কি গান শুনে অ' আপুনি ?লৈ লওঁক ।'
'দিয়া ।'
ললো । সন্ধিয়া সময়খিনিত ইচ্ছা বা অনিচ্ছাতেই কোনো কাম নাথাকে । শুৱাটো যদি কামৰ ভিতৰত পৰে, নিতান্তই মই সেই সময়ত ব্যস্ত মানুহ । অৱশ্যে দিনটোৰ মোৰ প্ৰয়োজনীয় অকলশৰে থাকি ভালপোৱা সময়খিনি এই সুযোগতে উপভোগ কৰিবলৈ লোৱা বহুত বেছি দিনো হোৱা নাই । এই ধৰক আঠমাহ- ন মাহ । ঘৰৰ পৰা দূৰত থাকিবৰ দিন ধৰি এই সময়ছোৱা কেৱল মোৰ । গান এটা বজাই লওঁ অথবা কৰবাত দবা-উৰুলিৰ মাত অথবা আজান দিয়াৰ শব্দত ধিৰে ধিৰে শেষ হৈ যায় মোৰ সময়খিনি ।

গৰম দিন আহিল বুলিলেই লগতে আহে মহৰ পালটো । নাতৰিবই যেন । বিচনাখনত আঠুৱাটো তৰি নললে কিমান গ্ৰাম তেজ শুহি লৈ যায় খবৰ নাথাকে কাৰণেহে । আঠুৱাটো তৰি লোৱাটো প্ৰয়োজনীয় । লগত গৰম ফ্ৰি। ঠাণ্ডা দিনত কেইটা মান পৰিৱৰ্তন হয় । কম্বল এখন ললে চাউলো সিজে, মিতিৰো ৰয় । বিশেষ অসুবিধা নাই ।

কৰ্চৰ কিতাপ কেইখন দোকান দোকান গোন্ধাই আছে । পৰীক্ষালৈ এমাহ থাকোতে কিনিবৰ সময় সমাগত বুলি কিনি আনিলো হয়, পিছে হাতী ঘোঁৰা কি ক'ত আছে চাবলৈহে হোৱা নাই । পৰীক্ষা দিব লাগে দিছো যেন মনোভাব এটা লোৱা বেছি দিন নোহোৱাও নহয় । হাইস্কুল শিক্ষান্ত পৰীক্ষাত উত্তীৰ্ণ হোৱাৰ পাছৰ পৰা পৰীক্ষালৈ এমাহ থাকোতে পঢ়াটো অঘোষিত নিয়মত পৰিনত হ'ল । কমাৰ্চ বিভাগটো প্ৰথমৰেই পৰাই সোৱাদ নাইপোৱা বুলি ক'লে ভূল হ'ব । নিজেই বাছি ললো। ছমাহ মনপুতিয়েই পঢ়িলো । তাৰ পাছতেই কেনা লাগিল । এতিয়া অহি নকুল সম্পৰ্ক । উচ্চতৰ মাধ্যমিক দেউনাখন পাৰ হৈয়ে এবাৰ কথাটো উলিয়াইছিলো । অসমীয়াত মেজৰ লৈ পঢ়ো । সৰুৰে পৰা বিষয়টোৰ প্ৰতি টান এটা আছে । ঘৰত নামানিলে । স্নাতকত নাম লিখালো । সেই দিন ধৰি পৰীক্ষা দিবলৈকে কিতাপ পঢ়ি আছো । ফলাফল সেইমতেই । ফেল নকৰাকে বৰ্তমানলৈ চলি গৈছে ।

স্কুলত দুজন শিক্ষক । সদায় শতাধিক ছাত্ৰ ছাত্ৰীৰ উপস্থিতি । ৯ বজাত শ্ৰেণী কোঠাত সোমোৱাৰ পৰা ১-৩০ বজাত শেষ নোহোৱালৈকে পিৰিয়দৰ ভাগ নাই । নাথাকিবৰ কথাই । দুজনে পাঁচটা শ্ৰেণী পঢ়োৱাবলৈ ইয়াৰ বাহিৰে গত্যন্তৰ নাই । এটা শ্ৰেণীত কিছুসময় পঢ়োৱাই সিটো শ্ৰেণী কিছুসময় । ৰুটিন সেইখনেই । তাৰ মাজতে মৰা মৰি, দবিয়া দবি আছেই । যিদিনা একমাত্ৰ সাৰথি প্ৰধান শিক্ষকজন নাথাকে গোটেই বিদ্যালয়খন গৰু পাল ৰখাদি ৰখিব লাগে । প্ৰধান শিক্ষক, অফিচিয়েল কাম সপ্তাহটোত থাকেই । সেইখিনিৰ পৰা ওলাই আহি চিকিউৰিটি প্ৰিমিয়াম, কোম্পানী ল', পৰ্টফলিঅ' মেনেজমেণ্ট, চিকিউৰিটি এনালাইছিছ কৰিব পৰা মাথা হৈ নাথাকে । কানৰ ওচৰৰ পৰা দুয়ো দিশে গধুৰ হৈ কপালৰ পাৰ্শ্ব ভাগৰ শিৰ দুদালেদি তীব্ৰ গতিত তেজৰ সৰবৰাহ কৰে । নাই নোৱাৰি । সচাঁকৈ নোৱাৰি। চখ নলগা বিষয় এটা ভাতৌৱে গিলাদি গিলিবলৈ মোৰ সামৰ্থ নাই । সিদ্ধান্তটো ঠিকেই ললো নে নাই নাজানো । ডিগ্ৰী লেংকেছডাল চিঙি ডিচটেন্সত এডমিচন লম । অসমীয়াত মেজৰ । দেখা যাওঁক সময়ে কি দেখুৱাই ।